بسم الله الرحمن الرحیم
دیروز تولدش بود. بودنی که پر بود از یه نبودن ابدی. نبودی که پر کرد وجودم رو از دلتنگی و آرزوی حتی یک بار بودنش.
یاد لبخندها، سرکشی ها، اخماش و حتی عصبانیتش لذت همراهی با نبودنش رو برام، در هم ادغام کرده؛ ادغامی که هیچ جوره نمی شه از هم جداشون کرد.
چرخه پرتکرار زندگی بالاخره یه روز و یه جا این نبودن ها رو برا هر آدمی رقم می زنه و سر راهی آدم رو قرار می ده که نفس بریده کم میاره.
تولدی که با نبود متولد شده، همراهه؛ سخته که براش لب به تبریک گشوده بشه
ای کاش بودی و ای کاش...
🌹🌹🌹
