سرگردان

بسم الله الرحمن الرحیم

در هزارتوی زندگی ام طوری گم شده ام که حتی خودم هم قادر به پیدا کردن خودم نیستم

ای روح سرگردان می توانی پیدا کنی من گمشده را

حرف

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

گاهی حرف داری اما آدمی که گوش شنیدن داشته باشه کنارت نیست

گاهی آدمش هست اما حرفی برای گفتن بهش نداری

گاهی دلت پر از حرفه اما می دونی که زدنی نیستن، حرف هایی که احساس خجالت، ترس، شرم و... مانع زدنشون می شه و این حرفا در انتها می شن یه طناب دار که مثل گیاه پیچک طوری دور حنجره ات می پیچن که حتی خودت هم قادر به رها کردن خودت نخواهی بود.

و در آخر گاهی اونقدر پر از سکوتی که با هیچی قابل شکستن نیستی؛ یه سکوت که می تونه دوتا مقصد داشته باشه یکی مقصدی پر آرامش و دیگری می تونه به نیستی و نابودی بکشونتت

حرف یه کلمه سه حرفیه، اما دنیای از کلمات رو درون خودش پنهان داره که می تونه آدم رو به اوج یا سقوط بکشونه.

حرف...حرف...حرف... 

عبور از...- برش5

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

تهی

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل الفرجهم

صداش به گوش می رسه، صدایی که خبر از سرگردانی آدمکی می ده که در گردابی از ندونستن ها و اوهام دست و پای بیخود می زنه. اصلاً نمی دونه راه و مقصدی که باید بره و نرفته کجاست و چطوری باید قدم به قدم پیش بره؟

خودشو گم کرده و دربه در به هر دری می کوبه تا شاید اون هوایی که خودش رو توش گم کرده نفس بکشه و پیدا کنه خودی رو که مدت هاست روش غبار فراموشی پاشیده شده؛ فراموشی که داره یادش میاره ثانیه هاش پر بوده از بی هوایی.

یادش میاره که تموم این مدت با تظاهر به اینکه هوایی بوده نفس کشیده و خودش رو به مرزی رسونده که حالا تو اینکه متعلق به کدوم سمت این مرزه، گیر کرده و تنها بی نفسی نصیب جسم خالیشه.