دوباره به شبی تلخ و در عین حال زیبا رسیدیم، شبی که در به صبح ختم

شدنش به دشتی رنگین از خون شهادت مردی از جنس نور، مردی که برای

به مرگ نشاندن ناحقی و سرافراز کردن عدالت و عدالت‌خواهی و خداگونه

بودن از گوهر زیبای وجودش و عزیزتر از جان‌هایش گذر کرد تا عروج به آسمان

حق داشته باشد.

بال گشود به آسمان تا یاد خدایش، زیر غبار گناهان شیاطینی حلول کرده در

جسم آدمی به فراموشی سپرده نشود.

بال گشود تا راه حق، برای آیندگان بکر و بدون تصرف باقی بماند و راه گم‌

کرده‌ای در همواری و ناهمواری تنها نماند.

نیمی از خانواده پرمهرش هم همراهش بال گشودند تا مولایشان در برابر

فوجی از شیاطین نگون‌بخت بی‌یاور نماند.

با لب‌هایی پرعطش راهی را برگزیدند که کسی تا به آن روز سختی‌اش را

به جان نخریده بود.

دشت وسیعی از خونشان رنگین شد و زمین دور از چشم اغیار به عزا و

سوگ بال گشودنشان نشسته و شاهد تاخت‌های بی‌رحمانه اسب‌های 

بی‌رحم آدمیانی گشت که بوی از نورالهی نبرده بودند.

شاهد تاخت و به یغما و اسارت بردن اهل بیتی شد که نظیرش را نه در

گذشته و نه در آینده شاهدش نگشت.

شاهدی پرسکوت که باید گوش جان به آن سپرد تا لحظه به لحظه آن

بی‌شرمی‌ها را برایت به روایت بنشیند.

 

 شهادت خاندان نبوت و سالار شهیدان، آقا امام حسین تسلیت