خیال دیدار

به نام نگارگر رنگین‌کمان هستی

سلام

عطش دیدارت روانی را به انزوا کشانده، دیداری که تنها در خواب و خیال‌ها به 

نقش درآمده. رویایی از با تو بودن در گوشه قلبی سکنی گزیده و با هر تپش

بلند و کوتاهی آرزوی دیدار را در وجودش آبیاری می‌کند.

از خیال بیرون آمدن حضورت را تنها در خواب‌ها به تماشا نشسته و با همان هم

دلی را به امید نور به روزهای آینده حواله می‌دهد. دلی که به زیبایی و سپیدی 

روح کودکی، خیلی زود باور می‌کند حتی اگر سرابی باشد.

پس من هم روح کودکی‌هایم را به میهمانی روزهای بزرگ‌سالی‌ام دعوت داده‌ام

تا نبودنت را به قلب پرتپشم بفهمانم و به آن ریتم زیبای آرامش را برگردانم.

حریم دل

به نام پروردگار عالم‌تاب

به هوای شیندن موسیقی نوای دلت، به دوردست‌های خیال دلم سفر کردم تا با

شنیدن آن دل بی‌قرارم را خدا آرام بخشد.آرامی از جنس نور خودش.آخر خدا که

کسی را تنها نیافریده، هر کسی برای خود و قلب سوزانش کسی را دارد که به

هوای آن روزهایش را می‌گذراند حال چه در خیال و چه در واقعیت حضور هستی.

تو همان آرام دهنده‌ی وجود سرگردان من هستی که به انتظارت روزها را به شماره

درآورده‌ام حتی اگر نیایی.

نوای موسیقی‌ات را به گوش جان شنیده‌ام و روز به روز اشتیاقم را به اعماق مغزم

می‌فرستم تا فقط و فقط برای احساس خودم قابل شنیدن باشی. آخر دل که جای

غریبه‌ها نیست.

دلی که غریبه‌ها در آن ورود داشته باشند که حرمتی ندارد و من آدمی نیستم که

حرمت زیبای دلم را به غریبه‌ها بفروشم.

به دنبال نام

به نام نامی الله

سلام به تلألؤ باران

نمی دانم، هستی یا نه.

نمی دانم فقط خیالم از رویایت گذر کرده یا نه.

تنها چیزی که در این عِطر یادت به رقص درآمده و وجودم را به تلاطم واداشته شور گذر 

راه خیال به عالمی ست که هر کسی آن طور که می خواهد آن را تعبیر می کند.

بعضی آن را عشق می نامند، برخی هوس، بعضی هم تنها به دوست داشتنی ساده آن را در

یادشان نقش می زنند.

اما من به دنبال نامی هستم که هیچ کس تا به امروز تو را به آن را صدا نکرده، حتی اگر 

تنها رعدی باشی در پل بلورین، ذهنی ام. 

نامت هم مانند خودت در وجودم ناپیداست هر چی هستی و هر چه نام داری برایم تنها این 

مهم است که خیالم با وجودت نوری به روشنی و سپیدی برف هدیه گرفته؛ هدیه ای خیالی.

هدیه ای که هرگز هیچ کس توانایی هدیه دادنش را به کسی نداشته.

هدیه ای هستی از جانب... 

نامه 2

به نام تقدیر نویس سرنوشت

سلام 

مهمان هوای بودنت شده‌ام، مهمانی تک نفره‌ای که خودم بودم و خودم. به هوای بودن تو خودم را در آغوش 

گرفته‌ام و با خیال پردازی‌های کودکانه‌ام وجودت را به تصویر کشیده‌ام تا بودنت را از یاد نبرم، تا فراموش 

نکنم بودنت چقدر برایم شادی‌بخش است تا فراموشم نشود که در جایی از این دنیا خدا کسی را برایم زیر چتر 

امیدهایش نگه داشته تا روزی با بودن‌های همیشگی‌اش، حامی شب‌های تار و روزهای روشن پرتنهایی‌ام باشد.

منتظرم، منتظر روزی که برای همیشه داشته باشمت و نفس‌هایم را یک به یک می‌شمارم تا روزی که بدانم که 

در کدامین نفسم در کنارت آرام خواهم گرفت.

نامه1

به نام خالق بی‌همتا

سلام عزیز.

یه روز دیگه گذشت بدون هیچ تغییری، منتظرت بودم اما امروزم نیومدی، نیومدی و من با تنهاییام سر کردم

خیلی وقته منتظرم بیای اما حاضر به اومدن نیستی چرا؟ بعضی اوقات می‌گم شاید برات  اون‌قدری کمم که در

شأن خودت نمی‌بینی بیای و به تنهایی آدمی مثل من خاتمه بدی اما بعدش می‌گم نه بابا تو خاکی‌تر از این هستی

که من فکرش رو می‌کنم.

روزهام با فکر تو می‌گذره، تو دریایی از بودن‌هات خودم رو به موج‌ها می‌سپرم تا خیال با تو بودن آرامشی بهم

بده که تا حالا نداشتم. بودنت رو خدا برام تقدیر  کرده تا با وجودت آروم بگیرم اولش یه حس ساده من رو به تو

وصل کرد و همون حس شد یه جرقه برای یه حس ابدی.

حسی قشنگ که حاضر نیستم اون رو با چیزی جایگزین کنم هر کی بفهمه حتما فکر می‌کنه زده به سرم که دارم

برای کسی می‌نویسم که وجود نداره اما بزار هر کی هر چی دلش می‌خواد بگه برای من تو وجود داری از هر 

واقعیتی، واقعی‌تری بالاخره میای و ثابت می‌شه که با یه دیوونه طرف نیستن.

خدایا جونم شکرت.

شب بخیر تا یه روز دیگه و یه نامه بی‌مخاطب دیگه.