سلام آقاجان
منم یه بنده پر از اشتباهات ریز و درشت.
آقا می‌گن هفته‌ای دوبار پرونده اعمالمون به دستتون می‌رسه، اونقدر مهربونید که به جای ما اشک می‌ریزید.
آقا دنبال اینم وقتی نگاهم می‌کنید به جای ناراحتی لبخند زیباتون به لبتون بشینه و از اینکه، پرونده‌م، روز به
روز از سیاهی‌ها فاصله می‌گیره و رو به سفیدی مطلق می‌ره بهم افتخار کنید.
آخه افتخاری مگه بالاتر از این برای آدم وجود داره که آقاشون، به وجودش افتخار کنه! می‌دونم هنوز اول
راهم و کلی راه دیگه برای رسیدن به هدیه گرفتن لبخندتون وجود داره، اونم یه راه سخت اما در عین حال
آسون.
اما دلم به بودنتون و کمکتون گرمه، و می‌دونم که اگه دستم رو بگیرید دیگه رهام نمی‌کنید، پس با تموم وجود
از خدای یکتا می‌خوام که وجودتون رو از من دریغ نکنه، چون بی شما و مهربونیاتون هیچم. یه هیچ توخالی.
